Giriş/Gelişme/Avuntu

"Sana dicek cümlelerim kalmadı"

Ne saçma. O kadar büyük bir cümle kurdun ki gerizekalı. Neler barındırmıyor ki içinde. Her zaman her duruma söylenecek şeyler vardır içimizde. Cümleler hiç bir zaman bitmez ki. Hisler biter belki, sabır stoğu biter, ne bileyim can istemez üşenir. Ama onlara da vardır söylenecek sözler, kurulacak cümleler. Ya da ben çok iyimserim bilemiyorum.
Asıl önemli olan kelimelerdir. Onlar tek başına cümledir zaten. Anlamları her tarafa çekilebilir. Çünkü kelimeler çift karakterlidir;

Hissizim
Yorgunum
Sevmiyorum
Seviyorum
Kırgınım
Kızgınım
Uyuyorum
İyiyim

Bu çıplakları giydirmeye kalkarsak kimi zaman da

Hissizim (değilim ilgiye ihtiyacım var)
Yorgunum (uğraşacak dermanı kendimde bulamıyorum sen devam et)
Sevmiyorum (aşığım)
Seviyorum (ama aşık değilim)
Kırgınım (kızgınım)
Kızgınım (kırgınım)
Uyuyorum (hayır yazmanı bekliyorum)
Iyiyim (değilim amk hiç degilim :)

Bu anlamları taşıyabilirler.

Sıkıntılı da bi dengedir aslında. Her zaman kelimelere anlam yükleyerek de yaşanmaz. Tek bir kelime ile kendinizi anlatmaya çalışıp geri kalan cümleleri yuttuğunuzda hazımsızlık yapar. Kimi zaman da siz karın ağrısı çekerken verilmeye çalışılan mesaj alınmaz. Bir bir boğazınıza düğümlenenlerin, bir anlık gafletle çıkmasında da kelime bolluğu kafa karıştırır ve asıl maksat arada kaynar.

Olur birşeyler işte ne bileyim.

Bazı soruların cümleleri tek cevaptır. Devamında kurulan cümleler teferruattır. Beni seviyor musun? Sorusunun cevabı tek kelimedir. Evet, hayır, bilmiyorum. Ama ile devam edilen bir cümle ya da, nötr bir girişin telafisi için kurulan her cümle ileride avuntu olarak hatırlanır. Mesela evet ve ya hayır yeterli bir cevaptır. Bilmiyorum' un devamı dinlenmez, avunmak için belirli bir zamandan sonra ilgilenmeye başlarsınız geri kalanıyla. Allah kimseyi bu cevapla da karşılaştırmasın cidden sıkıntı.

Kim ne derse desin, cevaplar tek kelimedir. Uzun bir konuşmanın içinden "cımbızla tek tek seçilen" ler gibi.

Akılda kalan, verilen sözler değildir. İcerdiği kelimelik anlamlardır.

Bazen uzun uzun konuşmanın insanda bir kelimenin verdiği hazzı yaşatmaması gibi.

"neyse"

Bana kelimelerin cümlelerden daha büyük anlamlar taşıdığını, o kelimelerin cümleler doğuran bir anne olduğunu ögreten adama çok teşekkür ederim.

Ithafen;

Cümleler sizin, kelimeler bizim olsun.

"Olsun.."